Zelfontplooiing in een wereld vol onzekerheid

Good old Maslow, daar dacht ik weer eens over na.
Maslow is bekend om zijn piramide van menselijke behoeften.
De onderste tree gaat over biologische behoeften, de tweede over veiligheid, zekerheid en economische stabiliteit, de derde over sociale aansluiting, de vierde over erkenning op rol en sociale interactie en dan als topje, zelfontplooiing, doen wat je kunt met je potentieel.

Aan het begin van the Indian summer, starten de NLP opleidingen, zwaaien de deuren naar zelfontplooiing weer wagenwijd open voor iedereen die aan de slag wil met leiderschap, kennis van en werken met, de eigenschappen van het onderbewuste.
Een wereld van mogelijkheden aanbreken, het is ieder jaar weer een feest van bewustwording en herkenning waar je je leven lang profijt en plezier van hebt.

Ondertussen staat de wereld te schudden op zijn grondvesten, Maslow’s piramide rammelt dus op al zijn lagen. Met grote ogen kijken we nu naar Afghanistan, zagen we het eerder niet?
De wankele evacuaties, mensen in nood, landgenoten in nood, opvang komt (te) langzaam opgang, mensenrechten in gevaar…Denk je ook weleens hoe het toch kan dat we zo goed zijn in wegkijken? Dat we hopen dat het onze tijd wel zal duren?

Ondertussen zit de hele wereld in de grootste crisis sinds WO2 en is inmiddels al 1.5 jaar gaande. Veel mensen zijn elkaar kwijt geraakt aan ziek zijn en/ of verschil van mening. Terwijl de economische onzekerheden zich aaneen rijgen en vrijheid van meningsuiting nog bestaat, mits je het eens bent. Een tijd waarin framing- als bekend NLP onderwerp- niet ecologisch wordt toegepast. Een tijd waarin gevraagd wordt de wetenschap te volgen, terwijl de wetenschap geen discussie toelaat van mede wetenschappers, een contradictie interminus. Misschien is wegkijken zo vanzelfsprekend omdat we dan makkelijker ons dagelijkse doen in stand kunnen houden, dan voelen we de stress niet of minder.

Onder stress wordt dat wegkijken opeens begrijpelijk, want we kiezen automatisch voor de onderste twee treden van de piramide…Je wordt er egocentrisch van.
Knokken voor je leven en dat van je dierbaren, zonder vuisten, dat is wegkijken. Dat is niet per se slecht, het is de instinctieve menselijke natuur, die trekt als een magneet aan je om je terug te trekken in je hol.

Voor de lange termijn is het geen handige keuze, dus we zeggen vaak
dat Maslow’s piramide op z’n kop gezet mag worden.
Beginnen met bewustwording, ontplooiing, leiderschap en het verborgen potentieel gebruiken om te dealen met een instabiele omgeving.
Dat is een beetje tegendraads, wel erg lonend. Daarmee creëer je een sociale omgeving die voor stabiliteit en erkenning zorgt, waardoor de primaire levensbehoeften ook gewaarborgd blijven, links om of rechts om.
Bewegen van alleen naar samen, van angst naar liefde, van stress naar creativiteit, van vermijden naar bereiken…dat is zelfontplooiing en dat doe je uiteindelijk dus niet alleen voor jezelf, maar voor die prachtige wereld,  waar we allemaal mee verder kunnen.

Kies jij voor zelfontplooiing  dit jaar?
Leiderschap, omdat het jouw potentieel ontsluit.