Coachen zonder hulpvraag is zinloos…

‘Het is ten strengste verboden om elkaars problemen op te lossen.’
Een uitspraak van een van mijn NLP leraren en hij heeft gelijk.

Daar zit je met je beste intenties, met het verlangen om mensen te helpen.
Sterker nog, met de taak om mensen te helpen.
Mag je absoluut niet iemands zijn probleem oplossen…
Dat vraagt een twist in je aanpak.

Ik herken het bij de deelnemers van onze opleidingen, tijdens de 1e oefeningen.
De ‘eagerness’ om het probleem te smoren en direct door naar een klip en klare oplossing.
Vragen worden sturend, suggestief en luisteren gebeurt maar half.
De client blijft dobberen zelfs als de oplossing best Okay lijkt.

De reden?

Geen inzicht, geen intrinsieke keuze voor een andere uitkomst.
Behalve dat je bekaf bent na zo’n coach sessie, is het verspilde moeite.
Vergelijk het met een rups die een vlinder wordt.
Ook al weet jij allang dat die cocon een keertje open gaat, vroegtijdig de cocon openknippen kweekt een gehandicapte vlinder of een dode rups.
Ontwikkelen duurt zolang het duurt. Gras groeit ook niet sneller als je er tegen schreeuwt dat het groeien moet. Het enige wat helpt is het proces faciliteren en daar zit de twist.

Drama driehoek

Waar veel coaches, hulpverleners, managers of leidinggevenden, vroeg of laat last van krijgen is de positie innemen van de helper of de redder uit de drama driehoek.
De drama driehoek is een model van Eric Berne uit de Transactionele Analyse.
De driehoek laat zien dat een slachtoffer automatisch een dader aanwijst  en door die dynamiek staat er een redder op.
Veel films maken gebruik van dit principe, zo heb je sympathie voor de good guy, huil je mee met het slachtoffer en word je boos op de dader.
Totdat je ziet dat de dader zelf ook ooit slachtoffer was of je ontdekt dat de redder de zaak verergerde en het slachtoffer zelf geen verantwoordelijkheid nam.
Het drama in de driehoek is de stoelendans van rollen, waardoor problemen onbenaderbaar worden.

Blijf uit de drama driehoek

Dat kan als je wacht op een echte hulpvraag, zonder dat is coachen echt zinloos.
De hulpvraag is heilig, omdat het een teken van verantwoordelijkheid is en het start signaal voor de coach. De hulpvraag scherp krijgen,  goed en gericht doorvragen samen met tijd geven om vragen te verwerken.
Die tijd gebruikt de coach om te observeren, om minimale cues op te vangen van non verbaal gedrag, horen wat er niet gezegd wordt, speuren naar patronen, zodat je niet naar de bekende, maar naar onbekende wegen vraagt.

Daar vallen de verrassende inzichten, de mogelijkheden en het commitment om het anders te doen…een punt op de horizon wordt haalbaar, een doorbraak.
De cocon breekt open, de vlinder kan vliegen.

Hulpvragen, zelfinzicht en zelfverantwoordelijkheid, dat blaast de wind in de zeilen.
Coachen is vooral veel niet doen en daar heb je je handen vol aan 😉

Leren?

We beginnen eind maart weer met de NLP for business met een voorbereidende online training. Een intensief traject waarin je gecoacht wordt en coach-skills leert.
Soft skills zijn the tough skills, daarmee maak jij het verschil.

2 maart NLP introductieavond, ben jij erbij?

Lees hier over de NLP for business