Idealen en taboes

Idealen en taboes ze rollen rap over elkaar, terwijl het verschillende dingen zijn.

Een ideaal motiveert, zet een wereldbeeld als punt op de horizon, het laat harten sneller kloppen,  zet aan tot actie, kweekt vaak medestanders en groepscohesie.
Voel de vibe als een sponsor actie loopt voor een goed doel…een berg op fietsen, marathons lopen…zien dat dingen wel kunnen, verschil maken, voelen dat je leeft en dat je het samen doet.

Bereiken, verbeteren, doelen stellen met wilskracht en een bewuste blik.
Ben er dol op. Met mijn (ons) vak porren & prikkelen we er lustig op los, om voor het hogere goed te gaan. Persoonlijke hoge waarden leren nastreven, maatschappelijk bewustzijn kweken en vooral leren zien dat 1 wereldbeeld, 1 kaart van de wereld automatisch beperkend is…Dus altijd ruimte mag leren laten voor een ander gezichtspunt.
Idealisme, ik ga ervoor in vuur en vlam. Als je mij een beetje kent, komt mijn kalme aard in een stroomversnelling als ik van vuurvlieg naar vonk tot vlam kan komen. Noem het levenslust en dat is niet iets kortstondigs, triviaals of kippendrift. Het is zin zien en zin geven, hop uit het slop en iets goeds doen waar we allemaal beter van worden.

Hoezo dan toch taboes erbij halen, zul je denken?
Om het simpele principe, als je het een wil bereiken, wil je iets anders vermijden.
Als je iets goeds wil doen dan vermijd je het fout te doen. Als je koerst op nieuw gedrag voor een groter goed, dan zweer je andere gewoonten en belemmeringen af. Zoals je stopt met roken, start met een gezonde levensstijl en dan de hele rokers community afzweert. Geen fanatiekere anti roker dan iemand die ooit gerookt heeft. Ja, ik ben anti rook en ik zie ook dat mensen er vaak hulp bij nodig hebben om te kunnen stoppen, want het is pure verslaving. Mede door de extra giffen dankzij een zeer toegewijde tabaksindustrie. Eigen keuze raakt gefrustreerd tot verpletterd onder iedere verslaving. Verslaving gevoelig zijn we allemaal, omdat ons onderbewuste een onverzadigbaar trekje heeft. (Het 2e en 3e perspectief op een probleem.)

Hoe hoger het idealisme, het goede in de zaak, hoe sterker het tegenovergestelde in de taboesfeer terecht komt. Zoals de meeste religies vanuit prachtig filosofisch gedachtegoed terecht kwamen in dogma’s en taboes, onderlinge concurrentie, oorlog, misbruik en uitbuiting tot gevolg.

Ander voorbeeld, al jaren geleden stopte ik met vlees eten tbv het milieu en respect voor dieren. Als het nieuwe ideaal is dat niemand vlees meer mag eten, dan wordt vlees eten een taboe. Ieder taboe brengt schaamte en schuld met zich mee voor mensen, die het anders zien, die misschien bewust met vlees willen omgaan of graag zelf getrokken botten bouillon willen kunnen drinken als ze ziek zijn. (Beproefde remedie.)

Zodra er grote idealen zijn, ontstaan er automatisch taboes en dan is de kunst om het bewustzijn op te rekken naar meerdere perspectieven en elkaar te helpen of uit te nodigen daarover in gesprek te zijn.

Een ideaal nastreven werkt hetzelfde als de kernkwadranten van Daniel Ofman.
Het vraagt om balans, om wijsheid, voordat idealisme als kernkwaliteit verandert in  de valkuil van taboes, waar de kwaliteit tegenover ligt: ‘Vrijwillige onthouding.’
Want in taboes komt bewustzijnsgroei stil te liggen, de eigen keuze verdwijnt, dwang verschijnt, ethiek gesmoord, de motivatie verschraalt, weg ideaal.
Mensen zijn altijd te porren voor idealen, puur omdat levenslust in ons allemaal vonkt en we het liefste blij, gezond en gelijkwaardig met elkaar omgaan.
Blijf of wordt daarom nieuwsgierig naar andere zienswijzes, dan zijn taboes totaal niet nodig, laat staan dat ze ‘doorbroken’ moeten worden. Buig terug naar het ideaal naar de kwaliteit kant en blijf in gesprek. Samen komen we er wel, dat is dan weer ons ideaal.